Bergensk

Bergensk
Tala på: Vestlandet
Kommune: Bergen
Klassifisering: Vestlandske målføre
Døme på ei formell opplesing av eit dikt av Henrik Ibsen på bergensk, utført i 1914 av lektor Sigurd Høst.

Talemålet i Bergen (ofte kalla Bergens bymål) høyrer til dei sørvestlandske målføra. Målføret i Bergen er ulikt det i områda rundt av historiske grunnar.

På 1500-talet vart målføret i Bergen endra i samband med den tyske hanseat-handelen. Hanseatane snakka nedertysk, men bergensarane lærte seg ikkje tysk. Ein kommuniserte ved å lære å forstå kvarandre, og i denne prosessen skjedde ei forenkling. Det er sannsynleg at dette er opphavet til det bergenske sermerket med berre to genus: samkjønn (felleskjønn) og inkjekjønn.[1]

Eit anna kjent trekk ved bergensk er bruken av skarre-r. Opphavleg vart det nytta rulle-r både i byen og i omlandet, men det er uvisst om skiftet frå rulle-r til skarre-r i Bergen skjedde før eller etter hansatida. I nyare tid har skarre-r-en spreidd seg frå byen til fleire og fleire av kommunane rundt, der det no er vanleg at unge folk skarrar medan eldre folk rullar.


  1. Agnete Nesse. Språkkontakt mellom norsk og tysk i hansatidens Bergen. Det Norske Videnskaps-Akademi (Novus Forlag), 2002

Developed by StudentB